या म्हणीमागची मूळ कथा अशी आहे - बाजारात तुरी आलेल्या आहेत, बायकोने अनेकदा आठवण देऊनही गुरुजींनी त्या घरी आणलेल्या नाहीत. उलट ते गुरुमातेलाच बडवीत आहेत. कारण काय? तर तूरीच वरण तू घट्ट करशील का पातळ? यावर नवरा-बायकोचा वाद विकोपाला गेला आहे. सुज्ञ वाचकांच्या लक्षात म्हण आलीच असेल. असे म्हणतात की, म्हणी आणि वाक्प्रचार म्हणजे समाजाचे संचित शहाणपण असते. सांप्रतकाळात बघीतले तर तुरीवरून असेच महाभारत घडताना दिसत आहे.
यावर्षी, सरकारने हमी भाव दिला आणि शेतकऱ्यांनी गावोगावच्या बाजार समित्यांमध्ये तूरविक्रीसाठी रांगा लावल्या. तूर खरेदीची मोठ प्रसिद्धी झाली. परंतु काही जण असे म्हणतात की शेतकऱ्यांच्याऐवजी व्यापाऱ्यांनी त्यांच्याकडे दडवून ठेवलेली तूर सरकारलाच विकून टाकली आणि शेतकरी मात्र रांगेतच वाट बघत उभा राहिला.
नीट पाहिले तर तूर खरेदी केंद्र सरकारचे, खरेदी करणारे अधिकारी-कर्मचारी सरकारचे, शेतकऱ्यांच्या ७/१२ ची माहिती सरकारकडे मग ज्यांच्याकडे जमीनच नाही त्या व्यापाऱ्यांनी सरकारलाच तूर विक्री केलीच कशी? आपल्या पारदर्शी पार्टीच्या सरकारला तर त्या व्यापाऱ्यांची नावे, पत्तेही माहित असणार ! वर ‘या खरेदीत घोटाळा झाला’ हेही खुद्द सरकारच म्हणते आहे. मग त्या घोटाळेबाज व्यापाऱ्यांना, त्यांना मदत करणाऱ्या अधिकाऱ्यांना जेरबंद करण्यासाठी सरकारचे हात कुणी बांधले असावेत बरे?
- श्रद्धा बेलसरे-खारकर